Eller

Eco'nun robot şiirinden çok etkilenmiştim,ondan sonra yazdım.

Mavi cennetler arasına sıkışmış bu eller benimdir. 
Bana verilen;sonsuz evrendeki bir avuç sınırdan ibarettir toprağım 
Ki ta kendisidir bu sınırları belirleyen, 
Bir mantıksız ruh ve bir avuç düşünce. 
Bir avuç eldir;kimi kemikten,kimi tenden... 

Dallar gibi açılıverir Allah’a. 
Bir damla su da olsak evrende, 
Umuda dua etmekten daha güzeli var mıdır?
Güçlü olsa da dallarımız birbirimizden, 
Toprak ve su farklı biçimlerle gelse de dallara, 
Yahut bize gelen bir ömür değil midir nihayetinde? 

Ellerle kazandığımız ellerle yitirdiğimiz.
Dalları banknotlarla kuvvetlenenler benden daha çabuk ölüyor, 
Benim sonum şimdiye uzaktır bir oda dolusu umut kadar.
Zaman geçse de çizdiğimden kaçamıyorum. 
Bu eller benim ellerim, bana ben olduğumdan verildi. 
Onunla artık dua ediyor ama ümit etmekten utanıyorum...