Yeni Dönem

Dinle! Bu kavga senin kavgandır ve Bekle! Bıkmadan lakin çok, Sakın! Bir adım bile geri atmadan Toprağını sululaştıran çamura inat Dört bir yanını saran düşmana rağmen Kaldır yumruğunu! Diren,diren ve diren 5 kuruşa geleceğini pazarlayanlara Yalılarından sana gülenlere Dinle! Emeğin gür sesidir bu Harekete geç! Yoldaş bir işçi gibi kana bulanmış emperyalizme inat Sakın! Al bayrağının tek yıldızını 40 küsur yıldızdan daha küçük görenlere Kaldır yumruğunu! Diren,diren ve diren 5 kuruşa seni Irak'a sürenlere Çuvallardan sana gülenlere Dinle! Zafer şarkıları çalıyor işte Şimdi saldır emperyalizme! Seni faşizme boğan karanlığa! İşte bu devrimin sesi Kalk! Yalnız sen değil,yoldaşlarınla kalk ayağa Yürü! Tükür sana hakkını ararken küfreden cellada Cellattan güç alan Birleşik Devlet'lere Kaldır yumruğunu! Emeğini alırken kaybettiğin yoldaşlara Hayatını kaybeden işçilere Tutsak kalmış uluslara Ve sıra sende , gülmek artık senindir işçim Ördüğün

Eco'nun robot şiirinden çok etkilenmiştim,ondan sonra yazdım. Mavi cennetler arasına sıkışmış bu eller benimdir.  Bana verilen;sonsuz evrendeki bir avuç sınırdan ibarettir toprağım  Ki ta kendisidir bu sınırları belirleyen,  Bir mantıksız ruh ve bir avuç düşünce.  Bir avuç eldir ;kimi kemikten,kimi tenden...  Dallar gibi açılıverir Allah’a.  Bir damla su da olsak evrende,  Umuda  dua  etmekten daha güzeli var mıdır? Güçlü olsa da dallarımız birbirimizden,  Toprak ve su farklı biçimlerle gelse de dallara,  Yahut bize gelen bir ömür değil midir nihayetinde?  Ellerle kazandığımız ellerle yitirdiğimiz. Dalları banknotlarla kuvvetlenenler benden daha çabuk ölüyor,  Benim sonum şimdiye uzaktır bir oda dolusu umut kadar. Zaman geçse de çizdiğimden kaçamıyorum.  Bu eller benim ellerim, bana ben olduğumdan verildi.  Onunla artık  dua ediyor  ama ümit etmekten utanıyorum...

Graz'da olduğum vakit sevdiğim bir kız ile alakalı.Şiir gene de şiirdir.O artık hayatımda olmasa bile bana yazdırdığı şiirleri seviyorum Saat 4;Prag'tayım Akan ırmağın köprüsündeyim Çay içiyorum seni düşünerek Saat 5;Ben artık Roma'dayım Trevi Çeşmesi önü yakinen bir ışık süzmesi Meydan kalabalık ama yalnızlığın ağır bulutu var gökyüzünde Saat 6;Viyana'dayım Dağın tepesinde Tuna tam karşımda Kendimi alı koyamıyorum Kaçsam da aklımda yine sen  Nehirin akan hırıltısında sen  Yalnızlık bulutlarında sen,usanmadan sen İçimde sen varsın Özümde de sen Ben senle varmışım,doğuşumda sen Tik tak,tik tak Saat 7;İstanbul'dayım Senin evinin yolunda Yolunu gözlüyorum Artık karşımda sen varsın Ama tepemde senden arındırılmamış bir yalnızlık bulutu Gözlerimden senden bütünleşmemiş bir nehir  Kalbimde gene sen varsın ama Sen başkasının kalbindeyken. Ama gene de bilirim,şairin de dediği gibi; Biz seninle göz göze gelmeden hep birbirimize bakarız. Bilirim....

İçimde kime karşı duyduğum belli olmayan gizli romantizmin bir sonucu :)Aşka olan hayranlığımın eseri Keşke diye söze başladı Keşke erkeğin sözüne başladı Aşkları keşkeden öteye gidemedi Oysa ki Mecnun idi Leyla'ya,Mecnun'a dönen Piraye-i sevda  Kız gel dedi Erkek geldi Erkek sev dedi Kız zaten sevdim dedi  Ama kız durdu Keşke dedi

Geldim Kuşlara baktım,sana baktım İlk sen gittin,sonra kuşlar zaten uçtu Ben bekledim Kuşları ve seni

Bazen milletini ve devletini yüceltip yerecek onlarca şiir yazabilirken bazı dostluklara da ne dize yeter.Onlara şiir yazamıyorum maalesef çünkü edebiyatım o kadar kuvvetli değil ama gene de onlarla yaşadığım her an şiir gibi. Zeynep,3 yılım ama sanki 3 yıldan daha önce hayatıma girmesi gereken tek insan.Kardeşim ve annem ve ablam ve arkadaşım her şeyim.... Dicle de hayatıma bu sene girdi.Onunla geçirdiğim her an,birbirimize güldüğümüz ve şakalaştığımız her zaman bana uzun ve bitmemesi gereken zaman gibi gelirdi.Çılgın yanım İkisi de en coşkulu şiirim,en öz arkadaşım....

Mustafa Kemal ve Mirsaid Galiyef;Anadolu'da ve Orta Asya'da Türk Milleti için özgürlük mücadelesi veren iki lider.Kendilerini ve öğretilerini bu günlerde çok sık anmam üzerine yazdığım bir şiir... Mustafa'm,Galiyef’im şimdi ne olmalı? Mustafa'm,Galiyef’im yaşıyor milletim zaruretten bitap bir çöküş Bulutlar ağır geliyor artık bize Kemal'im Bulutlar yoldaş değil,ışığımıza bir gölge Ata'm,yoldaşım,Sibirya sürgünü gibi üzerimde bir ağırlık Hissini bile unuttuğumuz özgürlük, Bir sert Anadolu ayazında;sadece nefesimizde belirir oldu. Anadolu'm,Avrasya'm hala inler durur,mazlumların uğultusu ile Kısa bozkır nallarının sahibi atlarla çekiliyor hala gelecek Onlar ki umudun gizli kıvılcımları Ata'm,yoldaşım;kıvılcımlarımız bir bir solup gidiyor Doğu;hala kurşunlarla uyanıyor emperyalist batı canavarının Mustafa'm,Galiyef’im,Vahidof’um ve Tahsin’im ; Yoldaşlarım,abilerim,önderim; Bir fırtına estirin bu topraklarda Siz de duyuyor musun

Bu şiirime başlık koymadım ve zaten şu ana kadar yazdığım en kısa şiir.Gene de bizim milletin tabiri ile siz okuyuculara "ego"luk gibi gelmezse,çok severim bu şiirimi... Kainatın 6 kapılı dünya evinden çıktım ve baktım Baktıkça söndü,gelen ışık ve bitti baharın rahiyane gelayası Karanlığın bilinmez gücü,kudreti çok ağır Gidiş pek heybetli yaşananlardan bilirim

Her gün kutuplaşarak birbirinden uzaklaşan Anadolu'm için yazılmıştır. Korkma,dinle; Sazı ile sözü bir olanların ceminden Rızkı Hüda'dan gelip,kula paylaşandan Onları dinle ve çekinme,bak; Hepsi okuyor yürekten bir azadlık destanını Yıldız Dağları'ndan Altay eteklerine, İdil de senindir Ural da, Bu devlet senindir, Hüda'dan ayrılan o umut;o ateş Her daim de kanatılsa yüreği olamayandan  Sen al,sen o gök bayrağına çekinme Bayrağın altında kizül çıkana kadar Bıkmadan türkü eyleyen toprağının Ozanları senindir, Ozanlarının tellerine dikkat kesil Bırak bu illeti üzerinden Tutsaklık onlara mahsus olsun direniş her daim senindir bilakis bayrağın senin , Hak bizimdir,halk bizimdir.  Anadolu'nun ozanlarının Türkçe'si Damar kesilir akan ırmağımıza, Teslimiyet sizin sizindir bu kara zihin, Mapusluk sizin,  Korktuğunuz gecedeki ay bizim Gök bizim *Azadlık.özgürlük demek *Kizul kızıl demek

Bu şiir son 10 yılında sosyalizmden ayrılıp emperyalizme boyun eğen SSCB'den bağımsızlık isteyen Azerbaycan halkının,Kızıl Ordu tarafından katledilmesinden çok etkilendiğim bir akşam yazmıştım. Ah; kan kırmızısı kiraz ağacım Ben tek kırmızı olarak seni bilirdim Ben Bakü’de 17 yaşında bir kızım Hakkınızı helal edin anne, baba, kardeşim Kardeş Sovyet kurşunu saplanacak göğsüme birazdan Merak etme anne, kızın bağımsızlık için öldü dersin soranlara Ah; benim şehrim, Bakü’m Soğuk bir Ocak günü uğrunda ölmek  Saat 4; direnişteyiz Sumqayıt için Saat 5; adımlarım senin için Şeki Ben 17 yaşında bir Azeri Türk’üyüm Kardeş Sovyet kurşunu saplanacak göğsüme birazdan Elveda kan kırmızısı kiraz ağacım Elveda sevgilim Emil; Direnerek seninle savaşmak bağımsız Azerbaycan için Aşk bu olsa gerek diyecekler ilerde bilirim; Hazar’ın incisi Bakü’m Sevdiğim, ailem, arkadaşlarım Koca bir elveda benden hepinize 17 yaşındaki Gulnara’nın direnişi bu Azerbaycan’ım, milletim, şanlı devletim Birazdan Kızıl

Teşekkür ederim; Kabul etmem gerekir ki siyaset benim yaşam biçimim haline gelse de çok bunaltıcı olabiliyor. Siyasetin yozlaşmışlık yağmuruna karşı edebiyata sığındım.Ülkemin bunaltıcı havasına rağmen dizelerin arasına sıkışmış bir kaç umut bulabildim şiirlerde. Şiirlerimde de göreceksiniz ki kimi zaman bir kesimin acısını anlatmaya çalışırken onların o acı ile kalmasını istememiş ve onları biraz hak ettikleri şekilde yüceltmeye çalıştım. Edebiyat sevgimin temelini atan ve yazdığım her şiiri büyük bir titizlikle okuyup bana yol gösteren; Annem,Şule Önsel Ekici'ye ve arkadaşım Betül Odabaşı'ya çok teşekkür ederim. Yeni dönem her gün kızsam da aşağılanmasına kıyamadığım Türk Milleti'ne armağandır. Saygılarımla...